சோகங்கள் என்றும்
தொட்டதில்லை முகத்தில்
சொல்லில் வலிமை செயலைப் போலே
எம்பி மிதித்து மிதியுந்தில் மறைந்து பின்
காற்றாய் பறந்து ஈருருளியில்
ஈற்றில் வானம் தொட்டதிர்ந்த நேரம்
என் கண்களின் ஓரம் சிறு வெள்ளம்
எரியுண்டு பிளவுண்டு
துளையுண்டு அறுபட்டுப்
போனவை

உம் உடலங்களல்ல;
எம் மனங்கள்!
வீணா!
உம் ஈகம் என்றும் வீணா!